Nyktofobia to intensywny strach przed ciemnością i nocą. Może to być wyniszczający stan, który powoduje skrajny niepokój i ataki paniki u tych, którzy na nią cierpią. Przyczyna nyktofobii najczęściej ma charakter psychologiczny, traumatyczny.
Czym jest nyktofobia
Nyktofobia to forma zaburzenia lękowego, która może powodować skrajne cierpienie, zwłaszcza w obliczu ciemności lub nocnych zajęć. Ludzie cierpiący na tę fobię często mają irracjonalne lęki związane z ciemnością, takie jak poczucie zagrożenia w nieznanych miejscach w nocy lub strach przed potworami czyhającymi w cieniu.
Objawy nyktofobii
Objawy nyktofobii obejmują trudności w zasypianiu, koszmary senne, pocenie się, drżenie, przyspieszone bicie serca i trudności w oddychaniu, a nawet nudności w ciemności lub w nocy.
Wiek a nyktofobia
Nyktofobia zwykle zaczyna się w dzieciństwie w wieku czterech/sześciu lat, ale może rozpocząć się w każdym wieku z powodu różnych czynników, takich jak traumatyczne wydarzenia związane z ciemnością lub działaniem w nocy, np. wypadek w trakcie nocy, atakujące w ciemności zwierzę.
Przyczyny nyktofobii
Pierwotna przyczyna nyktofobii może się znacznie różnić w zależności od indywidualnych doświadczeń. Może być wywołana traumatycznymi wydarzeniami, takimi jak znęcanie się lub zastraszanie w dzieciństwie, kiedy ciemność kojarzyła się z niebezpieczeństwem i bólem zamiast z bezpieczeństwem i wygodą. Inne częste przyczyny to genetyka (rodzinna historia zaburzeń lękowych), wpływ mediów (horrory) lub nawet warunki fizyczne, takie jak słaby wzrok, które utrudniają wyraźne widzenie w warunkach słabego oświetlenia.
Inne możliwe czynniki przyczyniające się do zaburzenia mogą obejmować wpływy kulturowe. Niektóre społeczeństwa kojarzą negatywne konotacje z rzeczami związanymi z zapadnięciem zmroku, takimi jak duchy i potwory, przez co z czasem dzieci stają się bardziej podatne na rozwój tej fobii.
Leczenie nyktofobii
Dostępne są terapie, które mogą pomóc zmniejszyć objawy związane z nyktofobią. Są to, np.: terapia poznawczo-behawioralna (CBT), terapia ekspozycyjna, obrazowania kierowanego, medytacji uważności, hipnoterapia. Dodatkowo stosuje się techniki relaksacyjne i leki, jeśli to konieczne.