Choroba afektywna dwubiegunowa to stan zdrowia psychicznego, który wpływa na nastrój, poziom energii i zdolność jasnego myślenia. Może powodować skrajne zmiany emocji od maniakalnych wzlotów do depresyjnych upadków.
Czym jest choroba afektywna dwubiegunowa
Choroba afektywna dwubiegunowa to stan zdrowia psychicznego, który dotyka miliony osób na całym świecie. Charakteryzuje się ekstremalnymi wahaniami nastroju, od okresów intensywnej energii i aktywności (znanych jako epizody maniakalne) do stanów głębokiej depresji. Podczas epizodów maniakalnych osoba może odczuwać gonitwę myśli, wysoki poziom energii i aktywności, zmniejszoną potrzebę snu lub niepokój. Podczas epizodów depresyjnych, osoba objęta chorobą może przeżywać zwątpienie, beznadziejność lub brak motywacji. Choroba afektywna dwubiegunowa jest wyniszczająca, ale jest możliwe opanowanie jej za pomocą leków i terapii.
Przyczyny choroby afektywnej dwubiegunowej
Dokładna przyczyna choroby afektywnej dwubiegunowej pozostaje nieznana, ale naukowcy uważają, że genetyka odgrywa ważną rolę w jej rozwoju. Czynniki środowiskowe, np. stres, również mogą przyczynić się do wystąpienia lub zaostrzenia objawów związanych z tym schorzeniem. Ponadto wydaje się, że niektóre substancje chemiczne w mózgu, takie jak serotonina, odgrywają rolę w regulowaniu nastrojów, co może wyjaśniać, dlaczego niektórzy ludzie są bardziej podatni niż inni na rozwój tej choroby.
Objawy choroby afektywnej dwubiegunowej
Objawy choroby afektywnej dwubiegunowej są różne, ale zazwyczaj obejmują zmiany wzorców snu, zwiększoną drażliwość lub pobudzenie, epizody manii lub depresji, trudności z koncentracją na zadaniach przez dłuższy czas i nieprzewidywalne wybuchy. Osoby z chorobą afektywną dwubiegunową mogą również doświadczać halucynacji lub urojeń w okresach, gdy czują się szczególnie źle lub wzniośle.
Leczenie choroby afektywnej dwubiegunowej
By osoba, u której zdiagnozowano chorobę afektywną dwubiegunową, otrzymała odpowiednie leczenie, musi najpierw przejść proces oceny, podczas którego zostają zidentyfikowane jej objawy. To pozwala właściwie zdiagnozować chorobę. Zwykle obejmuje to analizę ocen psychologicznych, historii medycznej, informacji o rodzinie, nawyków związanych ze stylem życia itp.
Leczenie choroby afektywnej dwubiegunowej zwykle obejmuje leki wraz z psychoterapią, taką jak terapia poznawczo-behawioralna (CBT), która pomaga jednostkom zidentyfikować niezdrowe wzorce myślowe i zachowania związane z ich chorobą. Pozwala to podejmować lepsze decyzje dotyczące radzenia sobie z chorobą. Inne formy terapii, takie jak terapia interpersonalna (IPT), mogą pomóc ludziom nauczyć się, jak skuteczniej radzić sobie ze stresorami, które wyzwalają epizody, poprzez zrozumienie własnych wyzwalaczy i budowanie wokół nich zdrowych relacji. Terapie skoncentrowane na rodzinie zapewniają systemy wsparcia w rodzinach, w których ktoś jest dotknięty chorobą, dzięki czemu wszyscy zaangażowani lepiej rozumieją, co się dzieje i jak najlepiej pomagać sobie nawzajem.
Ważne są także modyfikacje stylu życia, np. zapewnienie wystarczająco spokojnego snu każdej nocy, regularna aktywność fizyczna, spożywanie pożywnych posiłków w ciągu dnia, regularne praktykowanie technik relaksacyjnych, takich jak joga, medytacja. Ponadto istotne jest unikanie nadużywania substancji. Takie zmiany odgrywają ważną rolę w osiągnięciu większej stabilności i ogólnej poprawie jakości życia.