Światłem są fale energii posiadające odmienne częstotliwości.
Goethe pisał, iż światło jest „najprostszą, niepodzielną i najbardziej jednolitą istotą, jaką znamy”.
„Konfrontacja z nim jest ciemnością”.
Mawiał, że w drodze między ciemnością a światłem przemierzamy widmo barw.
Światło dzieląc istnienie z mrokiem nabiera właściwości znanych jako kolory.
Kolorem jest światło rozszczepione na fale o różnej częstotliwości.
Ciało całkowicie pochłaniające padające nań promieniowanie jest doskonale czarnym.
Jednak w realnym świecie trudno znaleźć jest ciało doskonale czarne.
Spotykane, widziane kolory charakteryzujące dane przedmioty powstają na skutek częściowego odbicia światła na nie padającego.
W kontraście do ciała czarnego, ciało odbijające padające na nie promieniowanie określane jest jako białe.
Kolor jest wibrującą falą świetlną o danej częstotliwości.
Barwy różnią się między sobą wyższą lub niższą częstotliwością, która odpowiada za odczucia ciepła bądź zimna.
Barwa żółta oraz graniczące z nią utożsamiane są ze światłem (odczucie ciepła).
Niebieska natomiast i sąsiednie do niej przypisywane są do ciemności (odczucie zimna).
Dla porównania największą długość fali i w tym samym momencie najniższą częstotliwość posiada barwa czerwieni, z kolei fiolet ma najkrótszą falę, a jednocześnie najwyższą częstotliwość.
Wysokie częstotliwości odpowiadają za odczucie chłodu.
Niskie częstotliwości dają uczucie ciepła.
Osoby niewidome są w stanie odróżnić kolory wyczuwając inne częstotliwości poprzez dotyk.
Niezwykle czułe na częstotliwości fal osoby, niekoniecznie niewidome potrafią ujrzeć barwy bez pomocy oczu.
Kolory są w stanie wywołać u nich wyostrzone doznania.
Dla przykładu czerwony może poparzyć, pomarańczowy – ogrzać, żółty jest letni, zielony jest neutralny, niebieski natomiast szczypie chłodem.